Boven Nederland pakte donkere regenwolken zich samen. Wolken die, zo bleek later, niet alleen gevuld waren met regen, maar ook met corona maatregelen. Toch leek het coronavirus vooral nog een storm in een glas water. De enige geldende maatregelen: geen handen schudden en je handen vaak wassen. En groep van 11 COERS leden kon dan ook nog ‘gewoon’ het vliegtuig instappen en naar Gran Canaria vertrekken om een week in de zon te fietsen.

Bij aankomst werden de fietsen snel in elkaar gezet, om vervolgens te kunnen vertrekken. De benen werden rustig opgewarmd met een rondje van dertig kilometer.

Onderweg werd nog de Cima Pedro Gonzalez beklommen, voor er afgedaald werd naar Meloneras waar op een terras nog wat gedronken werd.

De volgende dag stond er serieuzere kost op het menu. Om 9 uur werd vertrokken voor een tocht van 130 kilometer.

Meteen vanuit het vertrek moest er geklommen worden. De coureurs reden namelijk de Pico de las Nieves. De piek van deze vulkaan ligt op ongeveer 1800 meter boven zeeniveau, en is daarmee het hoogste punt van het eiland.

Maar om daar te komen moest er dus geklommen worden, en niet zo een beetje ook. Vanuit Maspalomas liep de weg namelijk 44 kilometer lang omhoog aan 4.3% gemiddeld.

De groep viel snel uiteen in verschillende kleinere groepjes, die op hun eigen tempo naar de top reden. Op de top werd duidelijk waarvoor de renners de klim hadden bedwongen, namelijk een lekker hapje eten bij een mooi maanlandschap.

Vervolgens kon er afgedaald worden naar Telde, vanaf waar het via de relatief vlakke kuststrook terug ging naar het huisje.

Na een goede recovery maaltijd, met wat recovery biertjes, en een goede nachtrust waren de mannen de volgende ochtend klaar om weer te vertrekken.

Wederom stond er een rit van 130 kilometer op de planning, met onderweg de Complesso Tederas del Horno. Deze niet bijzonder steile klim werd ‘’en group’’ omhoog gereden. In de zon was het ultiem genieten van het oogverblindend mooie landschap.

Christian had op deze derde dag hele andere plannen. Hij vertrok voor een solo rit van 170 kilometer over het eiland. Onderweg lagen ruim vierduizend hoogtemeters op hem te wachten.

Terwijl de rest al lang en breed aan het eten zat, was Christian nog onderweg. Net voor het donker kwam hij moe maar voldaan binnen.

Die zelfde avond kwamen ook de eerste geruchten binnen dat Spanje, en dus ook Gran Canaria, op korte termijn in een lockdown zou gaan, maar zolang dat niet het geval was, werd er nog het beste van gemaakt.

Op de vierde dag werd dan ook vertrokken voor een lange rit, nu het nog kon. De eerste twintig kilometer waren nog vlak, maar daarna werd er flink geklommen. Eerst de Isco Grande, en daarna de Montana de Altavista. Samen goed voor ruim vierduizend hoogtemeters.

Bij terugkomst waren de geruchten over een mogelijke lockdown inmiddels feiten geworden. Op zondag mocht je nog naar buiten om je laatste inkopen te doen, en vanaf maandag zou het hele (ei)land op slot gaan.

De mannen van COERS gebruikte die zondag om inkopen te doen, maar er werd uiteraard ook nog van de gelegenheid gebruik gemaakt om een kort rondje te fietsen.

Tijdens deze ‘pre-lockdown ride’ waren de dorpen werkelijk waar uitgestorven. Er had zo een aflevering van The Walking Dead opgenomen kunnen worden.