Na het succes van de “C O E R S Summerweek 2020”, waarbij ruim 20 kleppers v/d partij waren, was het Chateau de Puyssentut in juli 2021 weer helemaal klaargemaakt  voor een nieuwe groep clubleden. Het beloofde een week vol gezelligheid, zon en fietsen te worden.

Het was iets na 8 uur toen de eerste bus met clubmembers op 14 juli aankwam op het Chateau de Puyssentut. Fred, Noah, Henry en Dave werden warm ontvangen door Dirk en Angela. Terwijl de kamers klaar werden gemaakt kwamen ook langzaam de autos en bussen met andere renners aan. Ondanks dat de regen de hele reis met bakken uit de lucht was gekomen, had iedereen de nachtelijke tocht zonder problemen voltooid. 

De chauffeurs hadden even tijd om wat bij te slapen voordat er een heerlijke macrobiotische lunch klaar stond. Vervolgens klaarde de lucht wat op, en vertrokken Fred, Noah, Henry, Dave en Dennis voor een kort ritje van 30 kilometer.

Net na het vertrek kregen de renners een verfrissend buitje over zich heen. Gelukkig kwam daarna de zon snel door, en kon er opgedroogd worden. Op enkele kuitenbijters werd flink doorgetrokken om de stramheid uit de benen te slaan, om vervolgens weer terug te komen op het chateau.
Daar werden de fietsen afgedroogd en kon er aangeschoven worden bij het avondeten. Op het menu stond rijst met vissoep. Na het eten ging al snel het licht uit, want de volgende dag stond er een bezoek aan de Tour de France op de planning

De volgende ochtend werd na het ontbijt begonnen met het inladen van de bussen, om te vertrekken naar Lourdes. De bedoeling was om vanuit daar over het Tour de France parcours te fietsen naar de top van de Tourmalet. De 18e etappe van de Tour ging namelijk van Pau, over de Tourmalet, naar Luz Ardiden. 

Iets na 9 uur werd er vertrokken richting Lourdes. Dave was echter zijn helm vergeten, waardoor een een pitstop gemaakt moest worden bij de intersport voor een tweede helm.

Maar daarna was de pret snel voorbij. De renners werden door de gendarmerie van het parcours getrokken. Door de vertraging waren ze namelijk te laat om nog de weg naar de Tourmalet op te mogen. 

Na de reclamekaravaan te hebben zien passeren werd besloten om er toch nog een mooi tochtje van te maken. Vanuit Bagnères-de-Bigorre werd de Col des Palomières (2e categorie) beklommen. Henry kwam als eerste boven op die beklimming, met Arnold in zijn spoor. Vervolgens werd met een lusje over glooiend terrein teruggereden naar Lourdes.

Eenmaal terug op het chateau kon er nog even snel gedouched worden, voordat het avondprogramma begon. Eerst werd er een vorstelijke maaltijd genuttigd: komkommersoep vooraf, en gehaktballen naar lokale receptuur met aardappelen en een overheerlijke salade als hoofdgerecht. Er werd nog lang nagetafeld met de nodige muziek die niet had misstaan in Mart Smeets’ Avondetappe….

Dat lange avondprogramma kwam Dennis de volgende ochtend duur te staan. Op de eerste klim van de dag stond hij namelijk langs de kant van de weg om zijn maaginhoud op het Franse asfalt te leggen. 

Er werd over heuvelachtig terrein doorgereden richting de lunch in Lectoure. Op de beklimmingen werd flink doorgetrapt, tot Christian zijn DI2 leeg was. Gelukkig was de lunch toen al dichtbij.

In Lectoure werd nog een poging gewaagd om de DI2 weer aan de praat te krijgen, maar het mocht niet baten.

Waar Noah en Christian rechtstreeks terug reden, gaven de andere renners nog even flink gas. Dave, Henri en Arnold sleepte de ene na de andere strava beker binnen. Rond een uur of 5 kwamen ze vermoeid terug van hun tocht. 

Gelukkig kon er goed hersteld worden door een duik te nemen in het koude zwembad, en vervolgens een gezonde avondmaaltijd weg te werken. Na een heerlijk chocolade pudding als toetje, werd er deze avond rustiger aangedaan dan de avond ervoor. Voor de volgende dag stond er namelijk een tocht van 120 kilometer op de planning.

Na het ontbijt werd er om 11 uur vertrokken voor een rondje dat zo door Midi Pyrenees liefhebber en veelvoudig deelnemer aan deze fietsweek Michael Ruska gemaakt had kunnen zijn. Op de brede, maar rustige wegen met relatief weinig hoogtemeters kon een prima tempo aangehouden worden. In Samatan werd pauze gehouden voor de lunch.

Na de lunch moesten er een paar klimmetjes bedwongen worden, voor er weer over brede wegen teruggereden kon worden naar het chateau.

Op het Chateau waren ondertussen de voorbereidingen voor de avond al in volle gang. Op het chateau was namelijk een pop up restaurant. Allemaal Britten uit de omgeving kwamen die avond eten in de schuur van het chateau. 

Na eerst bij de bar aan het zwembad gedronken te hebben, kon vervolgens aangeschoven worden voor het avondeten. Er was door de kok een fantastische 3 gangen maaltijd bereid, waar flink van genoten werd. 

Na het toetje werd er nog tot diep in de nacht gedronken en gepraat met de Britten uit de regio.

De volgende dag werd er heel rustig aangedaan. Er werd uitgeslapen, rond een uur of 10 ontbeten en vervolgens vertrokken voor een korte lunchrit.

Er werd rustig door de hitte naar Fleurance gepeddeld, waar er op een terras gegeten werd. Net als vorig jaar kwam de XXL fles cognac tevoorschijn aan het einde van de lunch.

Deze shotjes gaven Christian kracht om na de lunch ouderwets te snokken op het buitenblad.

In het lusje terug naar het chateau lagen namelijk nog een paar klimmetjes. Hierop werden nog enkele bekertjes behaald door de renners die er vol voor gingen. Andere renners kozen er echter voor om het echt helemaal rustig aan te doen, en waagde zich niet aan de tempoversnellingen. 

Op het chateau zorgde het zwembad voor de broodnodige verkoeling, de thermometer tikte namelijk dik de 30 graden aan. Net zoals alle voorgaande dagen stond er ook nu weer een lekkere avondmaaltijd klaar. Die avond werd het niet al te laat gemaakt, want de volgende moest er al vroeg vertrokken worden. De regionale Cyclo l’Auscitaine stond namelijk als hoogmis op het programma.

Om 9 uur werd als 1 groep op de fiets vertrokken naar het startpunt Auch. Hier werd opgesplitst in verschillende groepjes. 

Noah en Henry reden vanaf Auch via een prachtige route naar Mauvezin. Daar gingen ze even op een terras zitten voordat ze terug reden naar het chateau. Zij kwamen op dik 80 kilometer uit, met 1200 hoogtemeters.
De andere renners gingen voor een langere tocht. Dennis, Dave en Fred reden (een deel) van het 2019 Auscitaine cyclo parcours. Dave reed al snel weg van Fred en Dave en brommerde zonder te stoppen door naar het chateau. Deze drie renners kwamen thuis met 190 kilometer op de teller en 2400 hoogtemeters.

Christian en Arnold reden het parcours van de 2014 versie van de cyclo. In het begin reden ze samen, naar mate de klimmetjes sneller achter elkaar opdoemde richting Lupiac, de geboorteplaats van de illustere musketier D’Artagnan, moest Christian Arnold laten lopen. De laatste 100 kilometer moesten ze solo afmaken, onder een verschroeiende zon. Het vertrek was nog bewolkt, maar onder de zon ging het kwik al snel richting de 35 graden! 

Na 160 kilometer zaten beide mannen zonder proviand. Verwoede pogingen om ergens aan  drinken te komen mislukte. Er was nergens een terras te bekennen, een automaat bij een onbemand tankstation werkte niet, en de lokale fransen hadden geen zin om de afgepeigerde renners iets te drinken te geven.

Uiteindelijk wist Arnold ergens een supermarkt te vinden, en kon Christian op een Nederlandse camping terecht voor 2 koude glazen Amstel.

De 40 kilometer daarna liepen weer als er trein. Eindstand: 210 kilometer, met 2800 hoogtemeters!!

De oververhitte renners namen bij terugkomst een verfrissende duik in het zwembad om vervolgens flink te gaan eten. De borden rijst vlogen werkelijk naar binnen bij het avondeten. 

Ondanks de vermoeidheid werd er weer tot laat nagetafeld met een hoop sterke (haagse) verhalen.

Op dinsdag stond vervolgens een Pyreneeën expeditie op het programma. Met de bus werd er naar tarbes gereden om de Tourmalet en de Aspin te beklimmen. 

Om half 12 werd bij Tarbes weggefietst richting de Tourmalet. Vanaf Lourdes begon de weg al vals plat op te lopen langs de rivier. 

Een lekke band van Renee zorgde voor enig oponthoud, maar daarna brak de COERS los. Henry en Dave schoten de ene na de andere cartouche op elkaar af. Ze scheidde zich af van de rest en begonnen samen aan de Tourmalet. Henry schoot hier als een vuurpijl weg van Dave en klom vervolgens rap door. Maar Arnold klom nog veel sneller. Al na 5 kilometer zat hij weer aan het wiel van Henry. Samen reden ze richting de top.

Het weer werd slechter en slechter, en met nog 3 kilometer tot de top ging Arnold er alleen vandoor. Hij moest nog even tussen een kudde schapen door navigeren, maar bereikte veilig de top. Even later kwamen ook Henry en Dave boven. 

Op de top was het koud en nat. Er werden snel een paar fotos gemaakt, voordat de afdaling werd ingezet.

Later bereikte ook Dennis, Fred en Renee de top. Zij hadden veel meer last van slecht weer. 6 kilometer lang hadden ze door de regen moeten zwoegen op de meest beklommen berg uit de tourhistorie. 

In verband met dat slechte weer werd besloten de Aspin over te slaan en terug te rijden naar de bus in Tarbes. Daar werden de kilometertellers afgedrukt na 135 kilometer met 2000 hoogtemeters.

Terug op het chateau kon aangeschoven worden bij de jaarlijkse BBQ de Puyssentut. Gastheer Dirk had zich zoals gewoonlijk uitgesloofd en een feestmaal bereid. Op de BBQ lag: lamsvlees, eendenworst en de plaatselijke specialiteit, magret de canard. Als toetje had de dochter van Dirk, Bella, pavlova gemaakt.

Na hiervan gesmuld te hebben werd er nog 1 keer geluisterd naar een hoop goede verhalen voor het licht uitging.

De volgende ochtend werden de renners pas wakker toen de zon door hun gordijnen heen prikte. Na 2 zware dagen in het zadel werd er de laatste dag rustig aan gedaan. Pas om 11 uur werd vertrokken voor een koffieritje. 

Na 15 kilometer werd er koffie gedronken in Fleurance, de stad waar i8n 1977 en 1979 het grand départ was.Terwijl Christian zijn afloper aan het oppompen was, werden de renners opgeschrikt door het plaatselijke luchtalarm. 

Na van de schrik bekomen te zijn werd over lokale weggetjes richting Mauvezin gereden. De weggetjes waren zo lokaal dat het asfalt soms even ophield. Gelukkig beschikken de COERS renners over de nodige offroad capaciteiten, en vormde de stroken gras en gravel geen probleem.

In Mauvezin werd gelunched om vervolgens weer naar het chateau te rijden. Daar stond namelijk nog een ademhalingssessie a la Wim Hof op de planning.

De COERS renners kwamen hier helemaal van tot rust, en konden daarna helemaal zen hun spullen inpakken. 

De week werd vervolgens afgesloten met nog een keer een heerlijke maaltijd. Tijdens en na het eten werd teruggeblikt op wederom een geweldige week. Een week waarin er lekker gefietst was, maar ook een week waarin genoeg tijd voor ontspanning was.

Al met al was de zomerweek ook in 2021 een groot succes. In 2022 zal de week dan ook terugkeren!! Tot da