COERS Gran Fondo Strade Bianche 2022

Grindwegen, adembenemende landschappen en veel kuitenbijters, dat stond er op het menu van de gran fondo Strade Bianche. Namens de COERS Cycling Club bedwongen Ruud Klomp en Robin Daling de lus van 142 kilometer rond Siena.

De grindwegen van Toscane waren nog maar net bekomen van een ontkende Tadej Pogacar, voordat honderden wielertoeristen zich erop konden uitleven.

Om 8 uur s’ochtends werd er verzameld voor het Fortezza Medicea in Siena. Dit middeleeuwse fort vormde het vertekpunt voor een praatachtige lus om Siena. Met een lengte van 142 kilometer, waarvan ruim 1/3^e over grindwegen, en 1285, of toch 2600 ;), hoogtemeters, is de gran fondo Strade Biance niet de zwaarste gran fondo, maar wel een van de mooiste!

Nadat er om precies 8 uur vertrokken werd, ging het de eerste 20 kilometer over glooiend terrein. Daarna begonnen de grindwegen elkaar snel op te volgen. De eerste drie stroken waren nog relatief kort, maar daarna was het tijd voor het serieuzere werk.

Na 50 kilometer werd de eerste strook van boven de 5 kilometer bereikt, La Piana. Deze strook vormde voor Ruud en Robin geen enkel probleem.

Tot dan toe was de rit nog relatief vlak geweest, maar op sectoren 5 en 6 (Serravalle & San Martino in Grania) liep de weg ook behoorlijk omhoog. Gelukkig maakte het schitterende landschap veel van de pijn goed.

Nadat de witte wegen veruild werden voor wat asfalt tussen de wijngaarden, naderde de route al snel de finale waar nog heel wat pittigs op Ruud eb Robin lag te wachten.

Het finale bal werd geopend met de Monte Sante Marie, ook wel sector Fabian Cancellara genoemd. Deze grindweg van 9.5 kilometer bevat een stevige klim. Over 1.6 kilometer loopt de weg, inclusief afdaling, op aan gemiddeld 7%. De steilste stroken zijn wel 17%!!!

De renners die nog wat over hadden konden daar de benen losschudden, maar voor de renners die al een beetje vermoeid waren begon daar de middeleeuwse lijdensweg naar Siena.

Na de Monte Sante Marie was echt herstellen er niet bij. De weg slingerde op en af door het prachtige Toscaanse landschap.

Nadat de Colle Pinzuto bedwongen was, stond alleen nog de tiende en laaste strade op het menu. Le Tolfe, is met zn. 1.1 kilometer een van de kortste sectoren van de dag, maar ook een van de zwaarste. De weg loopt gedurende 400 meter gemiddeld 13% omhoog. Ruud en Robin moesten zich hier omhoog knokken, wat geen sinecure was na 130 kilometer in de benen te hebben. Beide heren haalde de top echter wel, al was het niet zo snel als Mathieu van der Poel hier in 2021 naar boven knalde. Na de uitloper van La Tolfe, kon Siena in de verte al gezien worden.

Terwijl Siena genaderd werd, steeg het moraal. Ruud en Robin stonden op het punt hun epische gravel gran fondo te voltooien. De route naar de aankomst leek redelijk makkelijk in vergelijking met wat er al afgewerkt was, maar toch lagen er ook hier weer verraderlijke kuitenbijters op de renners te wachten. Nadat deze overwonnen waren kon de duik naar Siena ingezet worden.

Ruud en Robin vlogen Siena in, waar nog 1 stevige beklimming op ze te wachten lag. Dwars door het eeuwen oude stadscentrum liep de weg stevig omhoog naar de aankomst op het Piazza del Campo.

Ruud en Robin moesten nog een keer flink aanzetten om boven te komen, flink verzuurd kwamen ze uiteindelijk boven. Het afzien werd daarboven overigens ruim gecompenseerd met het binnen rijden van het Piazza del Campo.

Nadat er hersteld was kon er snel weer gesproken worden over tocht. Het aantal hoogtemeters werd namelijk betwist door de deelnemers. Waar de organisatie had aangekondigd dat er 1200 hoogtemeters zouden zijn, stonden er toch echt 2600 hoogtemeters op de teller na afloop.

Ook ging het over de Strade Biance. De discussie of dit het 6^e wielermonument is, was immers flink aangewakkerd. Wat ons betreft is die discussie niet nodig, en hoort dit absoluut thuis in het rijtje wielermonumenten!