Van 11 tot en met 18 April vond het COERS Bikefestival plaats in de Midi-Pyreneeën! Het inmiddels welbekende Chateau de Puissentut vormde de uitvalsbasis voor een week vol mooie fietstochten, culturele uitstapjes en geweldig eten!

Op 11 April ontvluchtte 24 COERS leden het druilerige Nederland. Met de auto, camper of bus reden ze het goede weer in de Midi-Pyreneeën tegemoet.

De leden die de familieverplichtingen op tweede paasdag hadden weten te ontlopen en een dag eerder waren vertrokken kwamen als eerste aan bij Chateau de Puissentut, gelegen in het hart van de Gers.

Iets na het middaguur vertrokken enkele coureurs voor een kort ritje om de benen los te rijden van de lange rit. Tijdens hun eerste (hernieuwde) kennismaking met de Midi-Pyreneeën druppelde bij het chateau de andere COERS leden mondjesmaat binnen.

Nadat iedereen zich in zijn kamer geïnstalleerd had was bij het avondeten de groep bijna compleet. Alleen Noah miste nog. Hij zou de volgende dag ingevlogen worden vanwege een niet te missen tentamen.

Op de tweede dag in de Midi-Pyreneeën stond een eerste serieuze fietstocht op het programma, die fietsen met geschiedenis zou combineren. Er was een route van 110 kilometer uitgestippeld die de voetsporen van Charles de Batz de Castelmore, alias D’Artagnan, zou volgen.

D’Artagnan was een vooraanstaande Franse legerofficier in de vroege jaren 1600. Hij groeide op in de Gers, waar hij veel furore maakte.

Via uitgestorven dorpjes met grappige namen als Pis en Bajonnette werd richting Condom gereden, waar een standbeeld staat ter ere van D’Artagnan. Helaas had het goede weer van de dag ervoor, 20 graden en zon, plaatsgemaakt voor Nederlandse taferelen. Het waaide hard, en er viel af en toe een bui. 

Ondanks het wisselvallige weer was de stemming goed, en werd er in Condom gestopt voor een foto met D’Artagnan. Vanuit Condom, wat overigens niks met een soort rubber te maken heeft maar ‘samenvloeiing’ betekent, werd er naar Lectoure gereden voor een lunch bij het sportcafé.

Sommige renners vonden 110 kilometer op de eerste dag iets te veel van het goede. Zij waren later vertrokken dan de eerste groep, en reden op hun gemak naar Lectoure, waar ze zich bij de overige renners voegden voor de lunch.

Na de uitgebreide lunch werd gezamenlijk naar het Chateau gereden, waar de volgende uitdaging wachtte, namelijk het droog krijgen van de wielerschoenen voor de volgende dag.

Terwijl er een (soms tevergeefse) poging gedaan werd om de kleding te drogen, werd er in het chateau gesjoeld en gelachen. Na het diner werd er wijn gedronken. Rond 12 uur gingen de meeste aanwezigen naar bed, en viel de rust over Puissentut.

Dat was echter buiten Storm en Arwin gerekend, want zij stapten toen juist in de auto om Noah van het vliegveld van Toulouse op te halen. Hij had de nodige vertraging gehad, waardoor ze pas om half 3 aankwamen op het chateau.

Na een korte nacht bleek het weer alleen maar slechter te zijn geworden. Er was een weeralarm afgegeven vanwege extreem harde wind en onweer. Besloten werd daarom om in de ochtend een kort ritje te maken voordat het echt slecht werd.

Een eerste groep reed onder leiding van Christian 70 kilometer, terwijl Noah de tweede groep begeleidde over een route van 50 kilometer. Bij terugkomst werd er snel gedoucht, alvorens er met de auto naar Mauvezin vertrokken werd voor de lunch.

De hele groep, renners en partners, waren uitgenodigd in een plaatselijk abattoir waar ze getrakteerd werden op côte de boeuf, een plaatselijke specialiteit. De stukken biefstuk werden gretig opgegeten, waarna als toetje een shotje volgde.

Terwijl gastheer Dirk-Karel op het chateau samen met de Ierse chef het diner aan het voorbereiden was, werden de plannen voor de volgende dag besproken. Het weer in de Pyreneeën was te slecht om het hooggebergte in te gaan, dus werd er een alternatieve koninginnenetappe uitgezet. De grootste endurancekleppers zouden een tocht van 215 kilometer maken naar de Notre Dame des Cyclistes, terwijl Noah de overige renners zou meenemen over een route van 120 kilometer.

De kookkunsten van Dirk-Kare bleken wederom uitstekend te zijn. De lichte noedels maaltijd viel bij iedereen in de smaak. Met een goed gevulde maag ging iedereen naar bed om de volgende dag weer fit te zijn.

Bij het ontbijt blijkt dat het weer nog altijd niet omgeslagen is, dus doet iedereen zijn regenjasje aan. De eerste 30 kilometer worden in een groep gereden, tot Storm een eerste keer lek heeft. Hij blijkt door glas heen gereden te zijn, maar vergeet dit uit zijn buitenband te halen waardoor hij snel nog een keer langs de kant staat met een lekke band.

Noah rijdt met zijn groepje door. Na 50 kilometer splitsen zij op, omdat Erwin het erg moeilijk heeft. Erwin is pas recentelijk begonnen met fietsen, en de tocht van 120 kilometer is een verdrievoudiging van zijn langste rit van het bikefestival. Op wilskracht rijdt hij de rit uit.

Nadat Storm nu wel zijn buitenband goed gecontroleerd heeft kan zijn groep weer verder. De eerste 110 kilometer waren afzien met de wind tegen. Als extra tegenvaller bleek ook nog dat de Notre Dame des Cyclistes verbouwd werd. Nadat er een foto bij het bord gemaakt was gemaakt verliep de terugweg met wind in de rug een stuk vlotter.

Terwijl sommige renners in de regen aan het buffelen waren, was een ander deel bezig met een culinair uitstapje. Daan had voor de liefhebbers een wijnproeverij reis georganiseerd, waarbij er op meerdere chateaus in de regio wijn geproefd werd.

Toen iedereen terug en opgewarmd was, werd de dag afgesloten met een heerlijk Bœuf bourguignon schotel.

De rit van 215 kilometer had er stevig ingehakt bij de meeste renners. Daarom werd er op zaterdag uitgeslapen, en een rustig herstel ritje van 55 kilometer gereden. Gelukkig was de zon gaan schijnen, waardoor er zowaar kort-kort gereden kon worden! Onderweg werd er bij Chez Fady gestopt voor koffie en een Libanese lunch. De rest van de dag werd er hersteld, terwijl sommigen van de kans gebruik maakten om Toulouse te bezoeken.

Op zondag stond het hoogtepunt van de week op het programma: Cyclo le Defi 47. 8 COERS renners vertrokken al om half 7 naar de start in Praysass.

De cyclo was sterk bezet, er deden veel (lokale) elite renners mee. Onder leiding van deze semi-profs ontstond al snel een kopgroep. Van de COERS renners ging het Thijs het beste af. Hij deed mee voor een goede klassering, tot de Sram batterij het begaf. Met zijn reservebatterij kreeg hij het niet opgelost, waardoor een mooi resultaat in rook opging.

Een top resultaat overall zat er voor niemand in, maar in de uitslagen van de leeftijdscategorieën werden er enkele mooie ereplaatsen behaald.

De renners die niet deelnamen aan de cyclo maakten een mooi ritje rond het chateau. Noah nam een groepje mee naar Auch, terwijl Christian een roundtrip Ilse de Jourdain maakte met een groepje.

Erwin en Jasper vertrokken na de cyclo richting huis vanwege de beginnende werkweek, maar de rest sloot de week af met de inmiddels befaamde BBQ de Puissentut. Dirk-Karel toverde de ene na de andere lekkernij van de BBQ af, met als uitsmijter de lokale specialiteit Magret de Canard.

De volgende ochtend vertrokken veel leden naar Nederland. Vanwege de lange rit gaven velen de voorkeur aan in twee keer rijden. Christian en Thijs vertrokken ook, al was dat niet met de auto. Na de Retour de France in 2020 en de Tour de Pyrenees in 2022 ging Christian ook deze keer op de fiets naar huis. Over hun avonturen lees je later meer!

De achterblijvers Michael, Harry, Peter en Wilco maakten een mooie afsluitende tocht terwijl Noah hielp met een aantal klusjes rond het chateau. Zij sloten de week af met een Marokkaanse maaltijd op het chateau, waarna een gezellige avond volgde.

Ondanks een paar verregende dagen was het COERS bikefestival wederom een succes! Tot volgend jaar!