COERS Ardennenweekend 2020

Terwijl in Nederland de eerste corona besmettingen gemeld werden, en Europa langzaam ten prooi viel aan het virus, trok een klein groepje van COERS leden toch naar de Ardennen voor een trainingsweekend van drie dagen.

Op vrijdag werd rond het middaguur gearriveerd bij de gîte in Herlinval. Lacherig werd het enige advies, geen handen schudden, opgevolgd. Leden gaven elkaar een box, of een footshake. Vervolgens werd er omgekleed en vertrokken voor een kort ritje.

Dat maart zijn staart nog wel eens roert bleek maar al te goed in de Ardennen. Op de eerste klim van de dag, de Samree, werden de vijf renners getrakteerd op een regenbuitje met temperaturen rond het vriespunt. Vanaf halverwege de klim lag er zelfs sneeuw langs de kant van de weg!

Op diezelfde Samree bleek Noah zijn knie nog niet genoeg hersteld te zijn van een blessure, dus moest hij terugkeren naar de Gite. De overige vier renners: Christian, Robin, Marijn en Henry reden door richting Manhay.

Afdalen naar Manhay in de stromende regen, terwijl het ijskoud is, is op zijn zachtst gezegd niet ideaal. Toch werd Manhay veilig bereikt. De lichaamstemperatuur ging vervolgens weer wat omhoog, aangezien de weg ook weer omhoog ging.

Na ongeveer drie uur fietsen door weer en wind kwam het groepje weer terug bij de gîte. Hier werd opgewarmd en genoten van een heerlijke pasta maaltijd.

Het weer leende zich niet bepaald voor een lange avond, dus werd er relatief vroeg naar bed gegaan.

De volgende dag was het weer beter. Hoewel het nog steeds ijzig koud was, was het tenminste wel droog.

Rond tien uur werd vertrokken voor een tocht van 170 kilometer richting het voormalig hoogste punt van België, de Baraque Michel.

Onderweg hier naartoe moest eerst nog de Côte de Wanne bedwongen worden. Voor Marijn werd de kou hier echter teveel, en dus ging hij terug naar de gîte. Christian, Marina, Tjemme, Henry en Robin streden wel dapper door.

Na drie uur buffelen kwamen de grimpeurs tussen de sneeuw boven op ‘het dak van België’. De Baraque Michel lag er door de combinatie van sneeuw en covid verlaten bij.

De weg terug bracht de renners langs diverse plekken met historische waarde. Zo kwamen ze langs Malmedy waar tijdens het Ardennenoffensief 84 Amerikaanse krijgsgevangenen vermoord werden. Tanks, pantserwagens en begraafplaatsen maakte nog maar eens duidelijk wat voor offers er gebracht waren.

Na zes uur in het zadel gezeten te hebben, arriveerde de renners koud en verkleumd bij de gîte. Hier werd dan ook opgewarmd met een kop thee en een kom soep. Daarna werd er een lekkere avondmaaltijd gegeten, en werd er gezellig nagetafeld.

Op de derde, en tevens laatste, dag was het weer wederom beroerd. Het was weer koud, en het regende bovendien ook.

Noah, Henry en Marijn zagen het niet zitten om wederom weer en wind te gaan trotseren terwijl de temperatuur schommelde rond het vriespunt schommelde. Zij pakte de boel in en vertrokken naar huis.

Christian, Tjemme, Marina en Robin gingen nog wel een kort herstelrondje doen. Zij reden naar Bastenaken. Daar werd een korte stop gemaakt om met een tank op de foto te gaan.

Er werd vervolgens naar Houffalize gedaald, om de laatste twee klimmetjes van het weekend te bedwingen.

Na 75 kilometer waren de renners weer terug bij de gite, waar de spullen ingepakt werden en er vertrokken werd naar Nederland.

Ondanks het slechte weer was het zoals altijd een gezellig weekend, waarbij de nodige kilometers afgewerkt werden en de nodige pilsjes achterover getikt werden!