De negende editie van het COERS Bikefestival Midi-Pyreneeën vond plaats van 29 maart tot en met 5 april. Een select gezelschap van tien COERS-leden genoot een week lang van ‘le bon vivant’ onder het genot van een heerlijk zonnetje!

Op 29 maart 2025 begon alweer de negende editie van het COERS Bikefestival. Traditiegetrouw was de COERS Cycling Club de eerste groep van het jaar die door gastheer Dirk Karel op zijn chateau werd ontvangen. Zijn harde werk aan het chateau gedurende de winter was niet onopgemerkt gebleven, want het chateau zag er werkelijk spik en span uit!

Als bij toeval reden drie van de vier auto’s met COERS-renners tegelijkertijd het grindpad naar het chateau op. Na een korte kennismakingsronde werd er vertrokken voor een kort ritje om de benen los te rijden na de autorit. Ondanks de vroege aanvangsdatum was het weer uitstekend in het “Toscane van Frankrijk.” Met een graadje of 16 werd er vertrokken voor 45 kilometer. Op de route naar Cologne lagen meteen enkele kuitenbijters waar de benen alvast goed op getest konden worden. Langzaam maar zeker verdween de stramheid uit de benen. Na een korte stop bij de marktkoepel van Cologne (inderdaad genoemd naar de Duitse stad) werd er over vlakkere wegen gezamenlijk teruggereden naar het Chateau. Daar waren Noah en stagiair Cornelis aangekomen, en kon er meteen aangeschoven worden voor het avondeten. De gehaktballen waren, net als het toetje, van de allerhoogste kwaliteit.

Na een goede nachtrust konden op zondag de eerste serieuze kilometers worden weggewerkt. Mark, Jeroen en Arno vertrokken met z’n drieën voor 120 kilometer over de bekende “Ruska Route” naar L’Isle-Jourdain, met 9.000 inwoners een van de grotere steden in de regio. Het drietal draaide flink rond op de glooiende wegen door het gebied wat ooit bezit was van Koning Lodewijk XVIII.

De social ride zette ook koers richting L’Isle-Jourdain, al reden zij 30 gemiddeld in plaats van 34. Eenmaal voorbij het kenmerkende meer, waar in 2011 een wereldbeker Wakeboarding werd gehouden, arriveerde het groepje op de oude wielerbaan. Hier werden snel een paar rondjes gereden, voordat er op de lunch in Gimont werd aangekoerst.

Na de lunch op de markt van het historische Gimont konden de beenstukken uit, voor een explosief ritje terug naar Puissentut. Op het eerste klimmetje spatte de groep meteen uit elkaar. Mark, Jeroen en Arno kregen gezelschap van Jorrin, en bereikten als eerste het chateau. Niet veel later druppelden de overige renners in tweetallen binnen.

Voor Jorrin smaakte het succes van deze rit naar meer. De oud-rugbyspeler maakte precies een jaar geleden zijn eerste serieuze kilometers in de Gers. Op maandag vertrok hij meteen met de snelle groep voor een rit van wederom 120 kilometer, deze keer naar Auch en Fleurance. Al zijn trainingsarbeid over de winter betaalde zich nu uit, want hij kon er prima bij blijven.

Ook de social groep reed naar Auch. Op de route werden heuvelop plaagachtige stootjes uitgedeeld door Michiel en Dennis. De sfeer zat er goed in, en na anderhalf uur werd de kathedraal Saint-Marie bereikt. Deze 15e-eeuwse kathedraal is werelderfgoed, en in een etappe die hier finishte verloor Hennie Kuiper de Tour de France van 1977.

Auch is met Toulouse en Millau een van de warmste steden van Frankrijk, met vaak meer dan 300 zonnige dagen in het jaar. Hoewel hier in de ochtend niet veel van te merken was, klaarde de lucht op bij het verlaten van de stad, en kon er kort-kort naar de lunch in Fleurance worden gereden. Tijdens de lunch vertelde wielerencyclopedie Noah uitgebreid over de Tourhistorie van Fleurance. De stad heeft zes keer gefungeerd als finishplaats voor een etappe in de Tour, voor het laatst in 1983. In totaal wonnen twee Nederlanders er een etappe: Theo Smit in 1975 en Gerrie Knetemann in 1979.

Het toetje werd overgeslagen in het Cafe du Centre, want na de lunch wachtten nog enkele scherprechters tussen Lectoure en Saint-Clar. Voor Jorrin werden deze beklimmingen extra zwaar, want zijn DI2 was leeg waardoor hij op het grote mes omhoog moest.

Na de rit werd er aan het zwembad genoten van het zonovergoten weer. Met de oesters van DK en een glas wijn vloog de tijd voorbij. Na het diner werd er nog nagepraat, alvorens de blik op de dag van morgen ging. Ook op de vierde dag werden namelijk de nodige kilometers weggetrapt.

Om 10 uur werd er vertrokken voor een rit richting het noordoosten, een richting die in al die COERS Midi-Pyreneeën jaren nooit aangedaan was. De eerste 100 kilometer van de racegroep waren zo vlak als je het maar krijgen kan in Frankrijk. De vier “kleppers” denderden met 36 gemiddeld naar de bakker in wijnstad Moissac. Nadat de “cookiemonsters” voorzien waren van koekjes en eclairs, werd het grillige tweede gedeelte van de route aangedaan. Vanuit Montech liep de route over piepkleine wegen, waar al in geen 100 jaar meer een fietser overheen gegaan was. Ondanks enkele linke bochten met grind, was de route spectaculair met fantastische uitzichten.

Waar de racegroep 140 kilometer afwerkte, eindigde de teller voor de social groep op 110 kilometer. Ook zij reden in het begin over voornamelijk vlakke wegen. Sander, Erik en Hans dicteerden het tempo tot de lunch in Valence d’Agen. In deze stad bereikte het rennersprotest tijdens de Tour van 1978 het absolute kookpunt. Ontevreden over de hoeveelheid dubbele etappes op een dag, waarvoor renners soms om 04:00 moesten opstaan, besloten de renners massaal te protesteren tegen de ASO. De etappe naar Valence d’Agen werd met een gemiddelde van 20 per uur afgewerkt, en bij de aankomst gingen de renners te voet over de streep.

Zelfs de social groep reed veel harder dan het Tourpeloton die dag, en van onenigheid was geen enkele sprake. Na een kop koffie met flan, werd er weer vertrokken voor de tweede helft van de rit. Met de besneeuwde Pyreneeëntoppen aan de horizon werd er over een brede, goed geasfalteerde, maar super rustige weg, teruggereden naar het Chateau, waar Dirk Karel de voorbereidingen trof voor de BBQ!

De BBQ de Puissentut deed niet onder voor haar legendarische reputatie binnen de club. De Margret de Canard was even mals als altijd, en met een drankje in de hand bleef het nog lang gezellig in de tuin van het mooiste plekje van Zuid-Frankrijk.

Na vier dagen bikkelen werd er op woensdag een rustdag ingelast. Er werd een kort ritje gemaakt, maar het hoogtepunt van de dag was het bezoek aan het Billot des Abattoirs. In dit restaurant van de slager van Mauvezin stond Bavet de Boeuf op het menu. Met deze flinke biefstukken werd de basis gelegd voor nog twee dagen fietsen!

Op de voorlaatste dag van het Bike Festival stond de koninginnenetappe op het programma. Jorrin, Mark, Jeroen en Arno reden samen een tocht van ruim 200 kilometer naar de Notre Dame des Cyclistes. Vroeger gingen renners voor de Tour hier naartoe om te bidden voor de goede afloop. Helaas was de kapel nog dicht, en kon er alleen een snel bezoek gebracht worden aan het graf van Tourwinnaar Luis Ocaña.

Ondanks die tegenvaller was het wederom een fenomenale tocht, met schitterende klimmetjes, prachtige vergezichten en twijfelachtige muziek! Ook stagiair Cornelis kon zich deze dag helemaal uitleven. Hij reed met de COERS Team Car de hele dag achter het viertal aan en maakte onderweg talloze beelden van de groep!

Ook de social groep, helaas zonder Noah want die was in de ochtend teruggevlogen naar Nederland om zijn laatste tentamen te maken, reed een flinke tocht. Michiel loodste zijn NUSwift groepje 120 kilometer door de Midi-Pyreneeën, met als hoogtepunt een bezoek aan de middeleeuwse stad Vic-Fezensac. Deze stad is een van de weinige plekken in Frankrijk waar nog stiergevechten georganiseerd worden, maar die vinden traditioneel in de zomer plaats.

De week werd op vrijdag feestelijk afgesloten met een gezamenlijke rit, waarbij ook Christian en Kevin aansloten. Die twee endurance krachtpatsers waren vanuit Nederland op de fiets naar het chateau gekomen. Als een groep van 11 werd er gezamenlijk via Condom naar Lectoure gereden voor een laatste gezamenlijke lunch. In de avond werd er uitgebreid teruggeblikt op de week waarbij uiteraard de verhalen van Christian en Kevin niet onbenoemd bleven. Op naar weer een geweldige week in 2026!